قانون پارکینسون (Parkinson’s Law)
هر کار به اندازه زمانی که برای آن تخصیص داده شده، طول می‌کشد.
ویژگی اصلی قانون پارکینسون هرم بالا رونده آن است، یعنی کار به گونه گسترش می یابد تا زمان لازم برای کامل کردن آن را اشغال کند.
وقوع آن به این دلیل است که آدم ها زمان بیشتری برای انجام فعالیت های خود پیشگویی می کنند، گاهی به این دلیل که می خواهند خیال خود را با اضافه کردن “بافر” (Buffer) به زمان پیشبینی شده خود راحت کنند
پاركينسون، نامِ يك قانون مهم در روانشناسي و مديريت است. این اصل در سال در سال 1985 توسط سی نورتکوت پارکینسون مطرح شد، او در مقاله ای اشاره می کند که تعداد کارمندان یک نظام بوروکراسی سالانه 5 تا 7 درصد افزایش پیدا میکند بدون اینکه میزان کار آن سازمان افزایش پیدا کند.
پارکینسون بر این باور بود هرچه اندازه و حجم چیزی بزرگ شود، کارآمدی و بازده آن پائین می‌آید.
راهکارهای پیشگیری و بهره‌مندی :
- • شارژر لپ‌تاپ خود را از برق بکشید و خود را مجبور کنید قبل از به پایان رسیدن باتری لپ‌تاپ، کار خود را تمام کنید.
- • کارهای بزرگ را به چند کار کوچک تقسیم کنید و در زمان‌های کوتاه هر بخش کار را به اتمام برسانید تا تمام فرآیند کار سریع‌تر به پایان برسد.
- • به جای آنکه بگوئید روزی ۱۰۰۰ کلمه می‌نویسم، یا روزی ۴ کیلومتر می‌دوم یا ۲ ساعت در باشگاه با وزنه کار می‌کنم به خود بگوئید تا قبل از ساعت ۱۰ باید این کارها را تمام کرده باشم.
- • اگر صبح‌ها زود از خواب بیدار شوید می‌توانید بسیاری از کارها را صبح زود انجام دهید و عصر زمان بیشتری برای تفریح داشته باشید.
- • تنها ۲ بار در روز و در دو زمان ۱۵ دقیقه‌ای به ایمیل خود سر بزنید، لازم نیست هر ساعت ایمیل خود را چک کنید یا مدام به شبکه‌های اجتماعی بروید. این عادات وقت شما را خواهد گرفت.
- • برای ضرب‌الاجل‌ها زمان کمتری را در نظر بگیرید، مانند ضرب‌الاجل‌هایی که مدیر یا مشتریان‌تان برایتان تعیین می‌کنند. این کار باعث می‌شود تا کارآمدی و بازده‌تان باز هم بالاتر برود.
نکته بسیار مهمی در استفاده از قانون پارکینسون ، باید ضرب‌الاجل انجام کارها را به کمترین میزان ممکن برساند، نه آنکه آن‌قدر زمان را کم کنیم تا کیفیت کار به پایین‌ترین حد ممکن تنزل کند.
فلسفه پارکینسون انجام کارها با کیفیت عالی و در کمترین زمان ممکن است، نه فاجعه‌ای که باعث شود شغل خود را از دست بدهیم.